Μία λεμονάδα από λεμόνια;;

Βρισκόμαστε στο 1960, όπου ακόμα οι σύζυγοι είναι παθολογικά ζηλιάρηδες με τις γυναίκες τους και όλα τους φαίνονται ύποπτα...

• Το φως που αναβοσβήνει... σαν να κάνει σήμα σε κάποιον, 
• ο μουστακαλής απέναντι που ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο... περιμένοντας κάτι, 
• οι περίεργες εξόδοι της γυναίκας του μαζί με τη φιλενάδα που πάντα λέει ψέμματα και κάπως τα έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους,
• τα ζευγαράκια που το κάνουν στους θάμνους,
• οι δύο πορτοκαλάδες πάνω σε τραπέζι,
• και βεβαίως, τα κίτρινα γάντια.

Και φτάνουμε στον Μπρίλη ο οποίος κλέβει την παράσταση με τις ατάκες του, όλοι όσοι παρακολουθούμε να δούμε τι θα γίνει παρακάτω, μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το παιδί για όλες τις δουλειές σε εκείνο το μαγαζάκι που καταλήγει ο άρρωστος σύζυγος:

Μπρίλης: Τι θέτε; θέτε τίποτα;

Ορέστης: Έχεις πορτοκαλάδα ρε;

Μπρίλης: Πορτοκαλάδα θέτε;

Ορέστης: Ναι!

Μπρίλης: Από πορτοκάλια;

Ορέστης: Όχι από μούσμουλα...

Σας προτείνω λοιπόν να την ξαναδείτε την ταινία αυτή γιατί τελικά, όλη αυτή η παρεξήγηση συμβαίνει και στις δικές μας ζωές απλά εμείς δε γελάμε... γιατί δεν γελάμε άραγε... αυτό το αφήνω σε εσάς!