Και βέβαια έγινε... της κακομοίρας!

Και να! μια ταινία που έμεινε στην Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου... μια ταινία με τον θρυλικό μπακαλόγατο Ζήκο! Μια ταινία που έκανε την πρεμιέρα της μια ζεστή ημέρα τον Ιούνη του 1963!

Βρισκόμαστε στην Αθήνα, δεκαετία του 1960, σε μια κλασική γειτονιά με απλούς ανθρώπους του μόχθου και του απλού μεροκάματου. Το σκηνικό γεμίζουν τα όμορφα γραφικά στενάκια, οι αυλές οι μοσχοβολιστές στα λουλούδια, οι γεμάτες χαμογελαστά πρόσωπα, όπου η "καλημέρα" δεν ήταν μια λέξη που την έλεγες και έπεφτε χάμω...

Στο κέντρο όλων το κλασικό παραδοσιακό μπακάλικο του κυρ Παντελή όπου γίνεται το κέντρο εμπορικήςκαι κοινωνικής κίνησης όλων των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στη γειτονιά..

Και όπως πάντα ... ένας μεσήλιξ θέλει να νυμφευτεί όχι με την Αρτεμησία που είναι μιας κάποιας ηλικίας αλλά με ένα μπουμπούκι που θα έπρεπε μόνο να χαμηλώνει τη ματιά μπροστά του αλλά στη ταινία μας ο κυρ Παντελής τολμά να το  ... κόψει!

Η κα Καραζαμπούκου που θυμώνει επειδή δεν ήρθε η παραγγελία της, ο Ζήκος που σταμάτησε πριν παραδώσει την παραγγελία να παίξει ποδοσφαιράκι στο καφενείο της γειτονιάς, ο κυρ Παντελής που χαμουρεύεται κοριτσόπουλα, η προξενήτρα μας, ο Αργύρης ο νέος που αγαπά το μπουμπούκι της ιστορίας μας τη Λίτσα, ο Κιτσάρας ο κολλητός του που τα έχει με τη Φιφικάρα μας και φυσικά ... ο Ζήκος!

"Αει στο διάολο πια... Ζήκο και Ζήκο!"

 [Μιλάει στο τηλέφωνο]
ΖΗΚΟΣ: Άντε μαντάμ μπρος! Κατάστημα τροφίμων, εδώ 'ποδιευθυντής!
ΠΑΝΤΕΛΗΣ: [Του ρίχνει ένα φάσκελο]
ΖΗΚΟΣ: Στα μούτρα σου!... Με συγχωρείτε μαντάμ! Δεν ήταν για σας! Μου στείλανε ένα τηλεγράφημα και το 'στειλα πίσω!

[Ο Χατζηχρήστος παίρνει το τσιγάρο του Ρίζου και το καπνίζει]
ΖΗΚΟΣ: Άλλαξες μάρκα πάλι;
ΚΙΤΣΑΡΑΣ (ΡΙΖΟΣ): Ναι.
ΖΗΚΟΣ: Ε, δεν πας στο διάολο, αλλάζεις όλο μάρκες, θα μου κάνεις το λαιμό μου χάλια, δεν μπορώ να μιλήσω! Μια μάρκα θα φουμάρεις!

(ο Ζήκος ψυχανεμίζεται)
ΖΗΚΟΣ: Ο μόνος μορφωμένος και λογιστικά κατερτισμένος ειμι ηγώ. Μάλιστα εμένα που με βλέπεις, εγώ. Διότι εγώ κρατάω και τα βιβλία στο μαγαζί. Τα κρατάω, δεν τα κρατάω δηλαδή όλα πάνω μου γιατί κουράζομαι. Τα πάω από δω εκεί τ’ αφήνω. Είμαι και σχολικά μορφωμένος. Είμαι τελειόφοιτος τετάρτης δημοτικού. 16 χρόνια σχολιό κύριε Μανόλη εμένα που με βλέπεις. Μάλιστα 16. Έτσι 4 χρόνια κάθε τάξη. Δεν είμαι σαν κι αυτουνούς κυρ Μανώλη εγώ που πάνε ένα χρόνο και σου λέει τα μάθαμε όλα. Τι να μάθεις ρε κύριε σε ένα χρόνο?! Τι να μάθεις? Μέχρι να πάς ντανγκα ντανγκ το καμπανάκι διάλειμμα, βγαίνεις όξω. Μετά έχουμε γιορτές, καθαροδευτέρες, έχουμε 25η Μαρτίου που θα προλάβεις? Ενώ εγώ 4 χρόνια σχολείο, κάθομαι πήζει το μυαλό μου και βγαίνω αμέσως, παίρνω και το χαρτί, είμαι φτηχιούχος λογιστικής. Άσε που ξέρω προπαίδεια. 5*7=35 με την πρώτη, 6*8=48, 7*8=56. Τώρα μαθαίνω το 8*9.



Ζήκο ... Ζήκο είσαι εδώ;